با تشکر و سپاس فراوان از استاد عزیز و پیشکسوت جامعه کوهنوردی محمود نظریان که درتمام امور ما را راهنمایی و کمک می نمایند و به جرات میتوان گفت که کوهنوردی در جنوب تهران مدیون زحمات بی دریغ ایشان می باشد. اجرکم عندالله.

برای سلامتی ایشان و خانواده شان و تمام پیشکسوتان ورزش کوهنوردی صلوات

سرپرست:آقای رحمان رفیقی

عکاس: آقایان علی عسگری و حسن شادفر

منطقه :فشم ،حسن در

ملاحظات غذایی در کوه نوردی (قسمت اول)

با تشکر از آقای دکتر حمید بذرافکن

انجمن پزشکی کوهستان ایران: یکی از مهمترین مسائل مطرح در کلی فعالیت های ورزشی رعابت نکات غذایی است. در ورزش کوهنوردی نیز این مسئله اهمیت بسیار بالایی دارد. در ادامه مطلبی که ارائه می شود فرای اصول تغذیه و پیرامون ملاحظات خاصی است که باید در تغذیه در کوهنوردی به آن ها دقت کنیم. این مطالب بر گرفته از مقاله ای منتشر شده توسط اتحادیه جهانی کوه نوردی است. اما از همه همنوردان عزیزی که این مطلب را مطالعه می فرمایند درخواست دارم که ملاحظات غذایی شخصی خودشان که حاصل تجارب ارزنده فردی و گروهی می باشد را در قسمت نظرات درج نمایند تا مورد استفاده همه دوستان قرار گیرد.  

مقدمه

"اهمیت دریافت کافی کالری و مایعات حداقل باید به اندازه اهمیت دریافت اکسیژن در نظر گرفته شود"

به طور کی در هر فعالیت ورزشی سلامتی و کارایی با تغذیه مناسب و دریافت کافی مایعات  تقویت می شود. البته معمولا گفتن این حرف از انجام آن در ارتفاع و یک محیط دور از دسترس و چالش بر انگیز خیلی راحت تر است.

زمانی که برای هر یک از حرفه های کوهنوردی آماده می شوید نکات بسیار مهم تغذیه ای را باید در نظر داشته باشید، خصوصا زمانی که مدت فعالیت طولانی تر می شود. با افزایش ارتفاع شما با کاهش اکسیژن و تطابق های پیچیده فیزیولژیک رو به رو می شوید. اشتها و ادراک طعم کاهش پیدا می کند. در این حالت فعالیت بدنی می تواند بیشتر از دو برابر انرژی نسبت به سطح دریا مصرف کند. حاصل این اتفاقات کاهش وزن و تغییر در ترکیب بدن ( درصد چربی و ماهیچه بدن) است.

دلایل کاهش وزن در ارتفاع

با فرض اینکه جیره کافی غذایی مطبوع تهیه شده باشد، به طور منظم آماده شده باشد و در آرامش نسبی مصرف شود هنوز هم ممکن است مشکلاتی سر راه مصرف کافی مایعات و خوراک وجود داشته باشد.

اشتها و ادراک طعم غذا هر دو در ارتفاع بالا سرکوب می شود. احساس سیری بیشتری به دنبال وعده غذایی کمتری به وجود می آید. این "بی اشتهایی کوهستان" که در ارتفاع حدود 3600 متر برای برخی و در اتفاع 5000 متر برای اغلب افراد رخ می دهد می تواند منجر به کاهش وزن قابل توجه ( 1 تا 2 کیلوگرم در هفته) شود. به نظر می رسد که این حالت بر اثر تغییر در سطح هورمون های بدن خصوصا هورمون لپتین در ارتفاع می باشد.

این کاهش وزن ارتباطی به علایم بیماری ارتفاع ندارد. همانطور که می دانید کاهش تعذیه یکی از علامت های بیماری ارتفاع است. در بیماری ارتفاع فرد احساس گرسنگی دارد اما به علت حالت تهوع و دیگر مشکلات تمایل و توانایی خوردن را ندارد.

عدم رعایت بهداشت فردی یکی از علل فراوانی است که می تواند سبب بروز اسهال شود که به نوبه خود سبب کاهش وزن و اختلال در آب و الکترولیت ها می شود.

دیگر علل کاهش وزن ممکن است شامل کاهش اشتها به علت تغییر در منوی غذایی، عادات فردی یا دوری از دوستان و خانواده باشد. خوردن و آشامیدن همچنین می تواند تحت الشعا نیاز به تمرکز بر فعالیت های فیزیکی، صعود و حتی بقای فرد قرار گیرد.

صرف نظر از سطح آمادگی فردی، کمبود اکسیژن هم می تواند سبب در تغییر در منبع انرژی بدن ( کربوهیدارت یا چربی) شود. و این می تواند در بین زنان و مردان هم متفاوت باشد.

ترکیب بدن هم همانطور که گفته شد با کاهش وزن در ارتفاع تغییر می کند. این تغییر به میزان ارتفاع، ترکیب عادی بدن فرد و جنسیت بستگی دارد. تعادل مایعات بدن هم در شرایط کمبود اکسیژن تغییر می کند.

آمادگی های لازم قبل از برنامه

1. چگونه تصمیم بگیریم که چه نوع جیره غذایی را با خود ببریم

انتخاب جیره غذایی برای برنامه به نیاز های غذایی افراد گروه و طول مدت برنامه بستگی دارد. قبل از برنامه حتما از سلامت دندان هایتان مطمئن شوید.

با توجه به اینکه در ارتفاع شانس این وجود دارد که کالری دربافتی از کالری مصرفی کمتر شود این نکته بسیار مهم که غذا مطبوع، خوش طعم و به آسانی قابل آماده کردن و مصرف باشد. به همراه داشتن مواد غذایی پر تراکم انرژی و کربوهیدات هایی که راحت آماده می شوند برای وعده های غذایی و حتی برای مصرف در طول صعود ( خصوصا کربوهیدرات ) یک استراتژی سودمند است. سعی کنید غذاهای متنوع مصرف کنید. به همراه داشتن انواع ادویه برای مطبوع کردن غذا در شرایط کوهستان بسیار مفید است.

این نکته را در نظر داشته باشید که ظرف غذایی که انتخاب می کنید به راحتی قابل تمیز کردن باشد. استفاده از درپوش در مصرف انرژی صرفه جویی می کند.  

حمل غذایی که در نهایت مصرف نخواهد شد هیچ سودی ندارد بنابراین در انتخاب غذا دقت کنید و تمایلات افراد گروه را حتما در نظر بگیرید. راحتی آماده شدن غذا در ارتفاع و در هوای سرد هم اهمیت بسیاری دارد.

نکات کلی که در انتخاب رژیم غذایی می تواند موثر باشد:

- رژیم نرمال غذایی

- عقاید مذهبی

- عادات خاص غذایی

- سن و جنسیت

- حساسیت ها و عدم تحمل غذایی

- وضعیت سلامتی ( مشکلات معده، دیابت و ...)

- سطح آمادگی فیزیکی

- ترکیب بدن

- ذائقه فرد

- داروهای مصرفی

در زمان تهیه غذا به نکاتی باید توجه کرد از جمله تاریخ مصرف، دمای نگهداری، وزن و بسته بندی غذا.

2. برای آمادی سازی و خوردن غذا در خانه تمرین کنید.

قبل از رفتن به برنامه به طور تمرینی در منزل غذاهایی را که در برنامه می خواهید مصرف کنید طبخ نمایید. غذاهای آماده، سبزیجات و میوه جات خشک و پودر ها را مصرف کنید. غذاهای مانند عدس، جو و خوراک های بدون آب حتما بابد قبل از مصرف کاملا در آب حل شوند و الا آب موجود در دستگاه گوارش را به خود جذب می کنند و سبب یبوست و ناراحتی مزاجی می شوند.

هوای گرم می تواند در ساختار غذا تغییر ایجاد کند و فساد آن را تسهیل نماید. هوای بسیار سرد نیز می تواند باعث یخ زدن و سفت شدن غذا و غیر قابل خوردن شدن آن شود.

3. سطح آهن خون را قبل از برنامه چک کنید.

قبل از رفتن به برنامه حتما سطح آهن خون خود را چک کنید و در صورت مناسب نبودن آن را به کمک پزشک اصلاح کنید. اصلاح فقر آهن گاه می تواند 3 تا 6 ماه زمان ببرد. زنان و افراد گیاه خوار در ریسک بالاتری برای فقر آهن قرار دارند. مناسب بودن سطح آهن خون نقش بسیار مهمی در روند صعود و هم هوایی دارد.

با تشکر از وبلاگ هوای رقیق

برچسب‌ها: تغذیه, تغذیه در کوهنوردی, تغذیه هیمالیانوردی

90درصداز دردهای کمری از نوع مکانیکال و از این مقدار حدود 60 تا 70 درصد از آنها مربوط به Back strain است. این عارضه در اثر اعمال استرس‌های مکانیکال در ناحیه کمر ایجاد می شود و علت ضایعه همیشه مشخص نیست. اما ممکن است مربوط به ضایعات لیگامانی یا عضلانی به علت یک حمله ضربه ای مشخص و یا استرسهای مکانیکی دائمی باشد.

علاوه بر نیروهای طبیعی که طی حرکات به ناحیه مذکور اعمال می شود، نیروهای بیشتری مثلاً در هنگام بلند کردن اشیای سنگین به این ساختمان ها اعمال می شود و بسته به نوع حرکت، یک سری از عضلات فعال میشوند.

کمر درد ناشی از Back strain می تواند به 3 دلیل اصلی ایجاد شود:

1- نیروهای غیرطبیعی به ساختمان های طبیعی اعمال شود:

یک کمر طبیعی با همراهی انقباضات عضلانی که فشار بر ساختمان‌های لیگامانی را کم می‌کند ، می‌تواند نیروهای اعمال شده را برای مدت معینی تحمل کند. اگر جسمی که شخص مجبور است آن را نگه دارد، بیش از حد سنگین باشد و یا اینکه در فاصله زیادی نسبت به مرکز حرکتی ناحیه کمر نگه داشته شود به علت بزرگ بودن گشتاور وزن، تون عضلانی ناحیه برای مقابله با آن افزایش می یابد.

نگهداشتن یک وزنه در فاصله ی مناسبی از بدن اما در مدت زمانی طولانی نیز می تواند سبب پرکاری عضلات شود. ایستادن و نشستن در وضعیت خمیده علاوه بر پرکاری عضلات ناحیه ی کمر نیز می تواند سبب اعمال نیروهای اضافی و بیش از حد به دیسکهای بین مهره ای گردد.

وقتی عضلات برای نگهداری وضعیتهای ذکر شده خسته شوند، فشار نیروها به لیگامانها که خاصیت ارتجاعی کمتری دارند و مستعد تولید درد هستند، منتقل می گردد.همچنین در این وضعیت ها افزایش فشار داخل دیسکی را خواهیم داشت که از نظر تئوری می تواند عامل درد باشد.

خستگی عضلانی نیز بدلیل تجمع مواد زاید و کم خونی، عامل درد است.

اسپاسم های عضلانی ناشی از خستگی با کشیدن پوست و تحریک آن، درد دیگری را به دردهای قبلی اضافه میکند.

2- نیروهای طبیعی به ساختمانهای غیرطبیعی اعمال شود:

در صورتی که نقایصی در ستون فقرات اعم از مفاصل، استخوانها، لیگامانها، بافتهای عضلانی و یا ترکیبی از آنها وجود داشته باشد، نیروی بیش از حد به ستون فقرات وارد می شود.

به طور مثال کوتاهی و سفتی همسترینگها باعث اختلال در ریتم کمری و لگنی می گردد، به طوری که با محدود شدن حرکت لگن، بیشتر حرکت در ناحیه ی کمری انجام می شود.

متعاقب این مسئله با کشش بیش از حد لیگامانی، درد ایجاد می شود. تکرار این کشش ها بدلیل طویل کردن لیگامانهای محدود کننده ی حرکات، می تواند موجب تحرک زیاد و ناپایداری مفاصل کمری گردد.

متضاد این حالت، سفتی ناحیه کمری است، به طوری که کمر به علت کوتاهی و فیبروز عضلات خلفی نمی تواند کاملاً خم شود و بنابراین نمی تواند به درستی در ریتم کمری لگنی شرکت کند.

تلاشی که شخص در جهت فلکسیون بیشتر می کند سبب کشیده شدن بافتهای فیبروزه ی عضلات پشتی و لیگامان طولی خلفی می گردد و درد تولید می شود.

3- نیروهای طبیعی به ساختمان های طبیعی بدون آمادگی قبلی اعمال می شود:

انواع انقباضات عضلانی برای شروع حرکت لازم هستند. هر حرکتی که انجام می شود باید از نظر شدت انقباضات مورد انتظار، سرعت عمل و میزان و وسعت آنها برای آن زمان و فاصله لازم است، درجه بندی می شود.

انقباض ممکن است شدید باشد و سبب حرکت زیاد و بیش از حد گردد. این حرکت چون بیش از حد تحمل فیزیولوژیک لیگامانها و بافتهای مفصلی است، می تواند مضر باشد و منجر به صدمات از نوع ماکروسکوپیک یا میکروسکوپیک شود، اما به تنهایی نمی تواند عامل درد و ناتوانی باشد.

برای مثال در هنگام بلند کردن یک چمدان که خالی به نظر می رسد، انقباضات عضلانی در حد آن کـار صـورت می گیرد. اما چمدان اگر سنگین باشد این انقباضات کافی نخواهد بود و بنابراین حرکت با اعمال نیروی زیادی همراه خواهد بود. عکس این حالت هم به علت عدم تناسب انقباضات عضلانی می تواند با فشار زیادی همراه گردد.

اگر در چنین حالتی ستون فقرات در یک وضعیت نامناسب باشد (مثلاً خم شدن و چرخش) ضایعه شدیدتری را ایجاد می کند. در مجموع وقتی این نیروها به ناحیه ی کمری اعمال شود، باعث بروز درد کمر می شود که شایعترین شکایت فرد است .درد ممکن است به صورت موضعی و یا انتشاری (Repheral) باشد اما ریشه ای (Radical )نیست. با گذشت زمان درد ممکن است در منطقه ی وسیعتری احساس شود.

این افزایش تدریجی درد مربوط به تورم ساختمان های ضایعه دیده و همزمان با آن انقباض محافظتی و رفلکسی عضلات مجاور ناحیه درگیر می باشد.

درد و سفتی بعد از خواب و در روز بعد اتفاق می افتد.

فلکسیون و اکستانسیون و مجموعاً هر حرکتی که سبب انقباض بافتهای ضایعه دیده شود، تولید درد می کند.

درمان کلی

فعالیت های فیزیکی کنترل شده ،استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، شل کننده های عضلانی، فیزیوتراپی است.

فعالیت های فیزیکی کنترل شده

-وضعیت هایی که در زیر ذکر می شود هم برای درد ناشی از Back strain و هم دردهای ناشی از فتق دیسک مناسب است.

-هنگام خواب همیشه از تشک سفت استفاده کنید به طوریکه تشک در ناحیه کمر گود نشود.

-هرگز روی شکم نخوابید.

-در خوابیدن به پهلو یک بالش نازک بین 2 زانو قرار دهید.

- یک بالش کوچک زیر زانو قرار دهید.

-نشستن بر روی زمین توصیه نمی شود زیرا به کمر و زانو فشار می آورد.

-اگر مجبورید روی زمین صاف بنشینید، به جایی تکیه دهید و کمر و پشت را صاف نگه دارید و قوز نکنید. اگر روی صندلی می نشینید، از صندلی دسته دار و تا حدامکان بدون چرخ و دارای ارتفاع و پهنای مناسب استفاده کنید.

-طوری بنشینید که از زانو بالاتر از ران قرار گیرد. از زیرپایی استفاده کنید.

-هر 20 دقیقه یک بار از جای خود بلند شوید و حداقل یک دقیقه حرکت کنید و راه بروید.

-در زمان ایستاده از چهارپایه کوتاهی به ارتفاع 15 تا 20 سانتی متر در زیر یک پا استفاده کنید به طوریکه یک زانو خم شده

-روی چهارپایه قرار گیرد. پس از 10 دقیقه پا را جابجا کنید.

-در موقع راه رفتن کمر خود را راست نگه دارید. شانه ها را به عقب دهید. سینه ها را به جلو داده و شکم را تو ببرید. کفش راحت بپوشید. کفش پاشنه بلند منجر به ناراحتی کمر و پا می شود.

-هنگام بلند کردن اجسام از روی زمین،در این وضعیت زانو را خم کرده، سپس نشسته و جسم را از روی زمین بلند کنید.

-برای بلند کردن اشیاء کمر خود را خم نکنید زیرا فشار وارد به کمر چندین برابر می شود.

-هرچه بدن از جسم دورتر باشد فشار وارد بر ستون فقرات بیشتر است و هرچه نزدیکتر باشد فشار وارده کمتر خواهد بود. بنابراین هر چه می توانید بدن خود را به جسم نزدیکتر کنید.

-در هنگام حمل بار با دو دست بهتر است آن را روی شانه قرار دهید.

-اگر مجبورید بار را در جلوی بدن بگیرید، بار را هر چه نزدیکتر کنید و به شکم بچسبانید. همچنین عضلات شکم را سفت و گودی کمر را صاف کنید.

-در زمان هل دادن و کشیدن اشیا تا حد امکان از خم کردن کمر جلوگیری نمایید. از هل دادن یا کشیدن اجسام سنگین به تنهایی خودداری کنید. ولی اگر مجبور شدید بهتر است پشت خود را به جسم سنگین تکیه دهید و با فشار عضلات پا و ران جسم را هل دهید.

-وضعیت رانندگی کردن باید مانند نشستن باشد تا حد امکان پایتان به پدال های اتومبیل نزدیک باشد و کمر به صندلی بچسبد. در صورت امکان حین رانندگی از پشتی طبی استفاده کنید.

-فاصله مناسب از فرمان باید به اندازه ای باشد که اگر دست ها به صورت قیچی از روی یکدیگر عبور کنند راننده مجبور به حرکت به طرف جلو نشود.

-در موقع بغل کردن کودک قوانین بلند کردن اجسام را به کار ببرید. هرجا احتمال لیزخوردن وجود دارد احتیاط کنید. چربی

-کف آشپزخانه را شسته و کف آشپزخانه را خشک کنید. برای خرید و حمل اجسام از چرخ دستی استفاده کنید. برای رسیدن به جسمی که بالای سرتان است هیچ وقت پاشنه ها را بلند نکنید. بلکه بهتر است یک چهارپایه زیر پای خود قرار دهید.

وسایل فیزیکی

کیسه های یخ و یا اسپری های سردکننده، موج کوتاه (short wave Diatermy) ، کیسه های گرم (Hot pack) ، امواج ماوراء صوت (ultera sound)، امواج مادون قرمز (In fra Red) ، TENS (Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation) و تحریکات با ولتاژ بالا (Hiah voltage stimulation) نمونه هایی از این وسایل هستند.

ورزشهای مناسب برای پیشگیری و درمان کمر درد.

ورزشهای مناسب شامل پیاده روی و دویدن مداوم در سطح هموار، شنا و دوچرخه سواری می باشد. افراد مبتلا به کمر درد باید همیشه با رژیم غذایی مناسب و ورزش، تناسب اندام و وزن مناسب خود را حفظ نمایند.

منابع:سایت پزشکان بدون مرز و کتاب فیزیوتراپی در ضایعات ارتوپدی نوشته نسرین ناصری.

مریم پوراحمدی - فیزیوتراپیست هیات پزشکی ورزشی استان گیلان 

برگرفته از سایت فدراسیون پزشکی ورزشی

دگزامتازون و ارتفاع

نگاهی کوتاه به  آمپول دگزامتازون :

آمپول دگزامتازون دارویی است که توسط اکثر کوهنوردان در کوهستان جهت پیشگیری و درمان علائم بیماری ارتفاع بکار می رود  این آمپول از نظر علمی جز دسته کورتیکو استرویید ها (کورتون ها) طبقه بندی میشود داروی خوبی در کنترل سردرد و استفراغ ناشی از ارتفاع است . بصورت قرص و آمپول در بازار وجود دارد که در کوهنوردی بیشتر از آمپول آن استفاده میشود. از عوارض آن می توان به آسیبهای معده و افزایش فشار خون اشاره کرد که بطور کلی در این بیماران (فشار خونی و ناراحتی های فعال معده )باید با احتیاط مصرف شود گرچه در مجموع در استفاده مقطعی تک دوز تقریبا میتوان گفت دارویی کم خطر و کم عارضه است و میتوان در اکثر افراد بخصوص در افراد جوان در شرایط خاص از آن استفاده کرد.

چه کسی میتواند اجازه تزریق دارو را بدهد؟

در شرایط عادی و در مکانهای شهری مسئولیت تجویز دارو فقط و فقط با پزشک است و هیچکس دیگری حتی سایر افراد شاغل در رشته های پزشکی و بالینی (چون داروسازان - پرستاران و ...)اجازه تجویز دارو را ندارند و در صورت تجویز دارو و بروز عارضه با مشکلات قانونی مواجهه میشوند. اما در کوه جایی که دسترسی به پزشک و سیستمهای درمانی وجود ندارد کوهنوردان گاه مجبور به تجویز دارو میشوند گرچه از نظر قانونی این مسئله کماکان میتواند منجر به مشکل شود اما ظاهرا چاره ای هم نیست و کوهنوردان باید نحوه استفاده از بعضی از داروهای خاص را بدانند.

چه موقعی باید دارو را تجویز کرد؟

فردی حین صعود دچار عارضه می شود و نیاز به تجویز آمپول پیدا میکند (فرض را بر این می گذاریم که مصدوم واقعا نیاز به دارو دارد و تشخیص درست است) ایا می توان به او در کوه آمپول زد ؟

به این چند مثال دقت کنید:

فردی قصد صعود به قله دماوند از جبهه جنوبی دارد عصر هنگام به بارگاه سوم میرسد سر درد دارد و حالت تهوع.می توان برای او داروی ضد تهوع یا دگزامتازون تزریق کرد؟

فردی در هیمالیا در کمپ اول یا دوم دچار علائم ارتفاع زدگی میشود می توان به او آمپول دگزامتازون داد؟

آیا دادن دگزامتازون در شرایط فوق مجاز است؟

دقت کنید که از داروی تزریقی هنگامی استفاده می شود که حال بیمار به گونه ایست که چاره ای دیگر نداریم.

گرچه استفاده از آمپول دگزا متازون در ارتفاع علائم ارتفاع زدگی را کنترل می کند اما این بهبودی موقت است. در اصل فقط یک درمان علامتی است و شما بدین وسیله سیتم هشدار بدن در برابر ارتفاع را(سردرد - استفراغ) از کار می اندازید بدون اینکه بدن با ارتفاع سازگار شده باشد.از طرفی دگزامتازون  مقداری احساس بهبودی و توان بدنی خوب در بدن ایجاد می کند و خستگی٬ درد عضلانی و کوفتگی ها را ازبین می برد که نتیجه آن این است که فرد احساس توانی کاذب در خود می کند. و بدون اینکه از توان بدنی خود برآورد مناسبی داشته باشد و با ارتفاع سازگار شده باشد خود را آماده صعود می بیند این برآورد اشتباه اگر منجر به ادامه صعود توسط فرد شود میتواند فاجعه به همراه داشته باشد .

زیرا فرد در ارتفاعات بالاتر جایی که نیاز به سازگاری بیشتری با ارتفاع دارد٬ به توان بیشتر برای بازگشت و فعالیت  نیازمند است  بدون سازگاری و توان مناسب قرار دارد. علائم ارتفاع زدگی در او تشدید می شود٬ توانش برای ادامه حرکت بعد از بین رفتن نیروی کاذب ناشی از دگزامتازون به شدت تحلیل رفته است. همنوردان وی در ارتفاع بالاتر توان کمتری برای امداد دارند و بازگشت بسیار دشوار تر است و حادثه بسیار جدی و نزدیک ... .

اگر  حوادث سالهای اخیر  کوهنوردی را مروری کوتاه بنماید ردپای این برآورد ناصحیص افراد ازخود را بدنبال تزریق دگزامتازون بخوبی خواهید دید.

چه باید کرد؟

به همه کوهنوردان عزیز توصیه اکید میکنم که توان بدنی خود را و میزان سازگاریشان را با ارتفاع همیشه قبل از تزریق دارو بر آورد کنند. اگر علائم آنها شدید نیست تنفس مناسب دارند٬ سردرد خفیف دارند و اشتهایشان نسبتا خوب است در تجویز این دارو تعجیل نکنند تا بتوانند برآورد درستی از آمادگی خود برای صعود داشته باشند.و همیشه به یاد داشته باشند که اگر اوضاع به گونه ای است که نیاز به تجویز دگزامتازون دارند دیگر صلاحیت صعود ندارند.اجازه ندهید سرخوشی و توان کاذبی که بعد از تزریق دگزامتازون پیدا می کنید شما را فریب دهد و باعث شود زمانی متوجه کاهش توان بدنیتان و ناسازگاریتان با ارتفاع شوید که بسیار دیر شده است.

به همه مسئولین تیم ها توصیه اکید می کنم که دقت کنند کوهنوردی که دگزامتازون تزریق کرده دیگر صلاحیت صعود ندارد مبادا بهبودی نسبی بعد از تجویز دگزامتازون آنها را در برآورد توان همنوردشان در صعود به اشتباه بیندازد.

به همه پزشکان وهمکاران عزیز و کسانی که در کوه به هر دلیل برای تجویز دارو به کوهنوردان تصمیم میگیرند توصیه میکنم که هیچگاه تا مطمئن نشده اند که کوهنورد دارای علائم ارتفاع زدگی٬ قصد فرود دارد به او دگزامتازون تجویز نکنند و ابتدا از قصد او  برای بازگشت و تصمیم سرپرست برای این کار مطمئن شوند سپس اقدام به تجویز دارو کنند.حتی اگر مجبور شوند وی را با حال بد راهی فرود کنند و در راه برای وی دگزامتازون تزریق کنند.

و بطور خلاصه یک اصل مهم و همیشگی را بیاد داشته باشید:

دگزا متازون در ارتفاع به شما کمک میکند تا بتوانید با برطرف کردن موقت علائم ارتفاع زدگی به سلامت فرود بیایید و و یا شبی را بسلامت بگذرانید تا فردا فرود بیاید و هیچگاه دارویی برای ادامه صعود نیست.

تجویز دگزامتازون به فردی که در ارتفاع دچار مشکل است و ادامه صعود توسط او یعنی حرکت به سوی حادثه و حادثه در بیشتر مواقع پایان خوشی ندارد.