کوهستان الهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجه
گزارش و تصاویر طبیعت ایران

چگونه بدانیم به اندازه کافی ورزش نمی کنیم؟ دستور العمل‌های ورزشی برای بچه‌های ۳ تا ۵ سال آیا عرق کردن باعث کاهش وزن و چربی سوزی می‌شود؟ علت حالت تهوع بعد از ورزش چیست؟ علت لرز کردن بدن چیست و چرا می‌لرزیم؟ چگونه بدانیم بدن مان کمبود کربوهیدرات دارد؟ اطلاعیه مهم! / خودداری از صعود به قلل مرتفع کشور به ویژه «دماوند»، «علم‌کوه» و «سبلان» در ایام تعطیل بهترین اپلیکشن های مخصوص کوهنوردان درخواست شفاف‌سازی در مورد خبر وقف کوه دماوند سلیت به جناب آقای دکتر «حمید مساعدیان» مسئول بخش جست‌وجو و نجات فدراسیون تسلیت فقدان کوه‌نورد فداکار زنده‌یاد «البرز زارعی» بررسی ساخت پد بالگرد به منظور ارتقای امداد رسانی هوایی در منطقه کوهستانی البرز مرکزی انعقاد تفاهم نامه با “بیمه سامان” / بهره‌مندی اعضای فدراسیون از شرایط ویژه انواع بیمه نامه‌ها بررسی ساخت پد بالگرد به منظور ارتقای امداد رسانی هوایی در منطقه کوهستانی البرز مرکزی آزمون‌های ورودی مربیگری درجه 3 کوه‌پیمایی تهران / تیر 1399 جلسه بررسی و مشکلات کوه‌های شمال تهران با شهرداری منطقه 1 گردهمایی اعضای منتخب ستاد اطلاع رسانی و پیشگیری از حوادث کوهستان گزارش تصویری / عملیات جستجوی هوایی جهت کوهنورد مفقود شده در منطقه علم کوه


نقش تغذیه در انجام ورزش ها

نقش تغذیه در انجام ورزش ها

گردآوری: دکتر حمید مساعدیان

انجمن پزشکی کوهستان ایران: تغذیه در کوهنوردی نقش اساسی و حیاتی در موفقیت برنامه های کوهنوردی و حتی در سلامت ، ایمنی و پیشگیری از حوادث کوهستان دارد. در اینجا مقاله ای بزبان ساده در اهمیت تغذیه در ورزش خصوصا کوهنوردی ارائه گردیده است. امیدواریم با بکار بردن آن بتوانید صعودهای ایمن در برنامه های کوهنوردی رقم بزنید:

کربوهیدرات ها:

کربوهیدرات های مرکب، جزء اصلی یک رژیم هستند که در غذاهایی چون پاستا، ماکارونی، انواع نان های شیرینی، نان های سبوسدار و برنج وجود دارند. کربوهیدرات ها تامین کننده انرژی، فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی هستند و در عین حال، دارای مقدار ناچیزی چربی هستند. یک رژیم غذایی مملو از کربوهیدرات ها، باعث افزایش ذخیره انرژی بدن از کربوهیدرات ها (که گلیکوژن نامیده می شود) می شود. و همین موضوع باعث انجام هرچه بهتر ورزش های استقامتی، به ویژه در زمان های بیش از یک ساعت می شود .

امروزه روش کلاسیک و سنتی ذخیره کربوهیدرات ها، منسوخ شده است و به جای آن از روش جدید و اصلاح یافته استفاده می شود که در افزایش گلیکوژن ماهیچه ها کم ضررتر و موثر تر است. مهم ترین عاملی که ذخیره گلیکوژن را افزایش می دهد، سوزاندن 50 تا 60 درصد از کربوهیدرات ها و تبدیل آن به انرژی در طول روز است.

قندهای ساده که در موادی نظیر نوشابه های غیر الکلی، انواع مرباها و ژله ها و آبنبات ها هستند، اگرچه کالری بسیار زیادی را به بدن می رسانند، اما از نظر غذایی ارزش چندانی ندارند. و در حقیقت، اگر دقیقا" پیش از انجام ورزش ها مصرف شوند، باعث کاهش کارآیی ورزشکاران می شود و حتی ممکن است منجر به هیپوگلیسما (کاهش میزان قند خون) شوند.

 

 

پروتئین ها:

مهم ترین نقش پروتئین ها در در بدن، رشد و ترمیم بافت های بدن است. بسیاری از مردم بر این عقیده هستند که ورزشکاران به مقدار زیادی پروتئین نیاز دارند و رژیم آنها باید از مقدار پروتئین بالایی برخوردار باشد، تا ماهیچه های آنها رشد کنند. اما محققان بارها و بارها در آزمایشات و تحقیقات خود، چنین نظریه ای را غلط بر شمرده اند و این موضوع که رژیم پروتئین باعث رشد و افزایش ماهیچه ها می شود، نادرست است. تنها عاملی که باعث افزایش حجم عضلات بدن می شود، انجام تمرینات شدید و مداوم است.

مصرف پروتئین در ورزشکاران و افرادی که به تمرینات بدنسازی می پردازند، در مقایسه با افراد معمولی، تنها مقدار بسیار کمی افزایش می یابد و البته اغلب آنها این مقدار ناچیز را از راه خوردن غذای زیاد جبران می کنند. به طوری که اغلب ورزشکاران آمریکایی بیش از نیاز بدنشان پروتئین مصرف می کنند و حتی این مقدار به دو وعده در روز می رسد.

بنابراین بدن افراد برای افزایش عضلات و ماهیچه ها، پیش از آنکه شروع به ورزش های سنگین و سخت کنند، نیاز به پروتئین دارد. البته باید یادآور شد که پروتئین اضافی تبدیل به انرژی شده و حتی در بعضی مواقع به شکل چربی در بدن ذخیره می شود. به همین دلیل مصرف بالای اسیدآمینو ها وپروتئین ها به هیچ عنوان توصیه نمی شود. زیرا ممکن است علاوه بر ایجاد کمبود کلسیم، بار زیادی بر روی کلیه ها میگذارند که نیازمند تصفیه بیشتر مواد پروتئینی نیتروژن دار است.

 

 

آب و مایعات:

آب مهم ترین ماده برای بدن است و علیرغم اهمیت آن از سوی ورزشکاران نادیده گرفته می شود. آب و مایعات برای آب رسانی به اندام های بدن و تنظیم دمای آن بسیار ضروری هستند. آبی که بدن از راه تعریق از دست می دهد تا خنک بماند، ممکن است در طول مدت یک ساعت ورزش، به چبدین لیتر برسد.

افراد بالغ و بزرگسال، هرگونه کاهش وزن در طول ورزش را که به علت از دست دادن آب بدن است، باید از طریق نوشیدن آب و دیگر مایعات جبران کنند. بهترین روش برای آنکه مطمئن شوید آب کافی به بدن شمادر حین ورزش می رسد، آنست که ادرار شما شفاف باشد.

 

چند توصیه برای رساندن آب کافی به بدن:

به مقدار کافی آّب، آبمیوه و شیر بنوشید.

از نوشیدن آشامیدنی های کافئین دار، جدا" خودداری کنید. زیرا کافئین یک ماده ادرار آور است و باعث از دست رفتن آب بدن می شود.

قبل، بعد و در حین ورزش به مقدار کافی مایعات بنوشید.

در طول ورزش به کودکان مقدار کافی مایعات بخورانید. زیرا آنها مانند افراد بزرگسال در مقابل تشنگی ممکن است واکنش نشان ندهند.

 

 

 

بدست آوردن وزن مناسب برای مسابقات:

هر گونه تغییر در وزن بدن به منظور شرکت در مسابقات، باید بصورت بی خطر و موثر صورت گیرد. در غیر اینصورت ضرر آن بیش از منفعت آن است. پایین نگه داشتن وزن بدن به طور غیر اصولی، کاهش سریع وزن و یا افزایش وزن به طور سریع و غیر طبیعی ممکن است اثرات سوء و بدی بر روی سلامت بگذارد.

بنابراین هر گونه افزایش یا کاهش وزن باید به طور صحیح و اصولی انجام شود. ورزشکاران جوان که قصد دارند وزن خود را کاهش دهند بهتر است از یک متخصص رژیم و تغذیه کمک بگیرند. در غیر این صورت ممکن است از نظر سلامت دچار مشکلاتی شوند.

هرم غذایی؛ راهنمای خوبی برای چگونگي مصرف انواع غذاها است و اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرد، ویتامین ها و دیگر مواد معدنی لازم به بدن خواهد رسید.

پیش از انجام هر ورزشی، با یک متخصص و یا فرد حرفه ای در زمینه تغذیه و رژیم صحبت کنید تا بر طبق نوع ورزش، سن، جنسیت و ... راهنمایی های لازم را به شما بکند.

 

برگرفته از سایت هم طناب ؛ نوشته قاسم محمد زاده  و با تشکر از وبلاگ گروه کوهنوردی البرز اصفهان


برچسب‌ها: تغذیه, تغذیه در کوهنوردی, تغذیه هیمالیانوردی

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : یک شنبه 17 ارديبهشت 1391

ترس در کوهنوردی

ترس در کوهنوردی:

انجمن پزشکی کوهستان ایران: برنامه های کوهنوردی می توانند تجربیات  مفرح و لذت بخشی باشند ، اما آنها می توانند عامل استرس در افراد هم باشند . در یک شرایط حاد ، مثل وقتی که حادثه ای به وقوع پیوسته است ، هر کس باید با ترس خود و دلواپسی یا ترس دیگران مقابله کند.

 در شرایط سخت و یا زمانی که حرکتی دشوار در پیش است، دلواپسی می تواند از مقداری که در باره آن پیش بینی شده فزونی بگیرد . این چیز خوشایند نیست ، مخصوصا زمانی که در نیمه راه یک صخره و سنگ باشید . بسیار مهم است که بتوانید کاری کنید که آنها را تحت کنترل خود در بیاورید تا که اینکه توسط آنها فلج شوید .بعضی افراد دارای دلواپسی و نگرانی ها ی خاص در بعضی شرایط فیزیکی صعود هستند ، مثل قرار گرفتن در ارتفاع یا در یک محیط بسته . 

این دلواپسی ها می توانند در زمانی که قرار است حرکتی را روی دیواره سنگی انجام دهید و یا در حال بالا رفتن از یک تنوره باشید ، تبدیل به ترس شود . اگر آنها بتوانند تاثیر خود را بگذارند ، شما میخ کوب می شوید و از جلو رفتن خوداری می کنید . شاید تنفس شما تندتر شود و نتونید تشخیص دهید که راه های ایمن دیگری هم در دسترس هستند . توانایی شما در کنترل شرایط به طور موقت ولی در شکل کامل فلج می شود و حرکات بدنی ترسناک خواهند شد و خطر اشتباه را افزایش می دهند . تکنیک های آرام کردن خود در این شرایط مفید هستند. یکی از این تکنیک ها شامل پنج مرحله است:

1 . علت وجود ترس را پیدا کند ( بطور ساده چیزی که آدرنالین برای واکنش نسبت به آن تولید شده است ) .

2. تصمیم بگیرید که با ترس به شکل موثر مقابله کنید .

3. تلاش کنید که تنفس را به حالت آهسته و یکنواخت بازگردانید ( شاید با این تصور ذهنی که در هر بار تنفس مقداری از ناراحتی را به بیرون بدهید ) .

4. بطور سیستماتیک ، گزینه های موجود برای یک حرکت ایمن را شناسایی کنید .

5. اگر تنفس تند مسئله مهمی است ، تلاش کنید که از حقه قدیمی استفاده کنید و در یک پاکت کاغذی تنفس کنید  تا که مقدار گاز کربنیکی که بدن شما در تنفس دریافت می کند افزایش پیدا کند . این عمل می تواند باعث آهسته تر شدن تنفس تند شود  . منحرف کردن فکر خود و تمرکز پیدا کردن روی وظیفه فیزیکی مهم می تواند استرا تژی خوبی برای قطع کردن بمباران تاثیرات ترس باشد . همنوردان شما با رفتار آرام و دانستن موقعیت می توانند برای تکنیک های آرام کردن خود مفید باشند . آنها می توانند جوی حاکی از اعتماد و همبستگی ایجاد کنند و حتی در صورت نیاز به گزینه ای اشاره کنند که بازگشت را در نظر داشته باشند.

بر گرفته : کتاب کوهنوردی ، لذت آزادی در اوج بلندیها و با تشکر از وبلاگ گامی نزدیکتر به خدا

 

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : یک شنبه 17 ارديبهشت 1391

قابل توجه کوهنوردان کنسرو خور

 

قابل توجه کوهنوردان کنسرو خور
بیماریبوتولیسم‌ (botulism) را بیشتربشناسیم:
تدوین: دکتر حمید مساعدیان
عضو کمیسیون پزشکی اتحادیه جهانی کوهنوری
 
انجمن پزشکی کوهستان ایران: تعریف بیماریبوتولیسم
بیماری بوتولیسم یک بیماری کشنده و بسیار جدی است که به وسیله سم حاصل از باکتری کلستریدیوم بوتولینوم ایجادمی‌شود. سه نوع عمده بوتولیسم عبارتند از: بوتولیسم غذایی که با خوردن غذاهای حاوی سم ایجاد می‌شود. بوتولیسم زخم که حاصل عفونی شدن زخم با باکتری کلستریدیومبوتولینم است. بوتولیسم نوزادان که با خورده شدن ذرات حاوی باکتری ایجاد می‌شود. این ذرات در روده رشد و سم آزاد می‌کنند. تمام اشکال بوتولیسمکشنده‌است
 
عامل بيماري :
 بوتوليسم به وسيله سم باسيل کلستريديم وبوتولينوم که يک باسيل بي هوازي اجباري و هاگ گدار است ،‌ ايجاد مي شود . مقداربسيار کمي از اين سم قادر است بيماري را ايجاد کند
 

راه انتقال بیماری
هاگهاي باسيل در خاک و در تمام نقاط جهان وجوددارند و به وفور از محصولات کشاورزي جدا مي شوند .بوتوليسم غذايي در اثر خوردن غذاهايي که در تهيه آنها حرارت کمي بکار رفته و بعد از تهيه سم بوتولينوم در آنهاايجاد شده و سپس به هنگام مصرف حرارت کمي ديده اند ، ايجاد مي شود
علائم بیماریبوتولیسم 
بيماري با نشانه هاي ضايعات حاد و دو طرفه اعصاب جمجمه و ضعف يا فلج پايين رونده آنها تظاهر مي يابد . مشکل بينايي ( تار بيني يا دوبيني )‌، اشکال در بلع و خشکي دهان اولين شکايتهاي بيمار است . در مراحل اوليه بيماري ممکن است استفراغ ، يبوست و يا اسهال نيز ديده شود
عوارض 
نارسایی تنفسی ناشی از بوتولیسم می‌تواند منجر به مرگ شود؛ البته در سالهای اخیر میزان مرگ و میر در مبتلایان به بوتولیسم از کاهش پیدا کرده است  اما عوارضی همچون خستگی زودرس و تنفس کوتاه تا مدتها باقی می‌ماندکه نیاز به درمان درازمدت دارد.
پیشگیری
1- از آنجا که سمبوتولیسم در حرارت بالا از میان می‌رود کنسروها پیش از مصرف باید در حدود ۱۰تا۲۰دقیقه جوشانده شوند.
2-  کساني که کنسروهاي خانگي تهيه مي کنند بایددقت کنند که باسيل کلستريديوم بوتولينوم ممکن است باعث تورم قوطي کنسرو و بو گرفتن محتويات آن شده و يا هيچ تغيير شکلي نيابد . قوطي متورم را نبايد باز کرد و غذاهاييکه بدبو هستند را نبايد خورد و با چشيدن آزمايش کرد
3-  ضد عفوني کردن ظرفها بمنظور خنثي کردن باقيمانده احتمالي سم در آنها با کلر و جوشاندن بايد مورد توجه قرار گيرد .
اگر تنها چند ساعت‌ از خوردن‌ غذاي‌ مسموم‌گذشته‌ باشد، باید بيمار را وادار به‌ استفراغ‌ کرد.

 


:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

گام برداري در کوهپیمایی و کوهنوردی
گام برداري در کوهپیمایی و کوهنوردی:
 
 
انجمن پزشکی کوهستان ایران: در هر گام بايداجازه دهيم پاي تكيه گاه، کاملا صاف شود )زانو خم نباشد(، سپس پاي بعدي را از زمين برداريم. اين عمل باعث ميشود تا فشار وزن بدن از روي ماهيچه هاي پا خارج و به استخوا نها و تاندو مها منتقل شود؛ در غير اين صورت ماهيچه هاي پا همواره بايد وزن بدن را تحمل کنند که اين امر خستگي زودرس را به دنبال خواهدداشت.
ابتدا پاشنه و سپس پنجه پا را بر روي زمين قرار دهيم.
آهنگ حركت بايد يكنواخت باشد و قد مها يكسان برداشته شود.
بايستي تمامي کف پا روي زمين قرار داده و از حرکت بر روي پنجه و پاشنه خودداري كنيم؛ مگر در موارد خاص مثل شن اسکي
قدم را با نفس هماهنگ كرده و سرعت حركت خودرا با شيب و سختي مسير تنظيم كنيم.
شيبهاي بيش از 20 درجه را چه هنگام صعود و چه هنگام فرود )به جز شن اسکي( حتما به صورت مارپيچ (زيگزاگ) طي کنيم. زيرا در اينصورت فشار وارد بر بدن بسيار کمتر میشود. هر چه شيب تندتر باشد زاويه بين دو خط زيگزاگ کمترو طول مسير زيگزاگ با توجه به پهناي منطقه، بلندتر ميشود.
گا مهاي اوليه را بسيار آهسته برداريم و بعداز مدتي به تدريج سرعت خود را اضافه كنيم. تند راه رفتن در سربالاي ي ها به ويژه درکساني که آمادگي جسماني لازم را نداشته يا اين که کوله پشتي سنگين با خود به همراه دارند، نه تنها باعث تنگي تنفس خواهد شد بلکه مصرف انرژي بيشتري را مي طلبد.
طول قدم کو هنورد بايد با در نظر گرفتن قد وعوامل ديگري همچون شيب مسير تنظيم شود. در مکا نهاي تقريبا تخت که شيب اندکي دارد،مي توان قد مهاي بلندي برداشت. ولي در سربالايي ها و مکا نهاي پرشيب بايد فاصله قدمها را کوتاه تر کردو طوري گام برداشت که خستگي اندا مها به کمترين ميزان خودبرسد.
براي عبور از سطوح شیبدار بايد عمود بر سطح حرکت کنيم. در اين حالت پاها را نيز عمود بر سطح افق قرار دهيم. می توانیم بااستفاده صحيح از چو بدستی، مقداري از فشار بر روي پا، ران و کمر را کاسته و عضلات بازو را نيز درگيركنيم. تا حد امکان از صعود از شیبهای پر ازسنگ ریزه و شن اجتناب نماييم، زيرا با صرف انرژي زياد مسافت کمي راخواهيم پيمود.
در حين حرکت بايد به اطرا فمان توجه داشته باشيم تا هم مسير بازگشت در ذهنمان بماند و هم موانع احتمالي موجود دربين راه راشناسايي کنيم. در صورت لزوم از اطلاعات به دست آمده در طول مسير یا دداشت برداری كنيم. همچنين در هريك ساعت حركت، پنج دقيقه استراحت لازم است تا انرژ ي مان به طرز صحيح تقسيم شود. شن اسکی
هنگام پايين آمدن از سطوح پر از سنگ  ريزه و شن بايد پاشنه پا را روي زمين گذاشت. بايد به خاطر بسپاريم که هنگام پايين آمدن متناسب با ميزان شيب مسير زانوها را خم و سنگيني بدن را به عقب بياندازيم تا در صورت زيادبودن شيب، تعاد لمان را از دست ندهیم. همچنين، هنگام پايين آمدن از شيبهاي تندبهتر است فاصله قد مها را کوتاه تر كنيم.
در شن اسکی ، رعايت فاصله مناسب با نفر جلويي لازم است؛ به طوري که اگر نفر جلويي ناگهان ايستاد، تعادل نفر قبلي به هم نخورد. ازسويي اگر تعادل نفر عقب به هم خورد، نفر جلويي فرصت کافي براي واكنش داشته باشد. دراين روش احتمال ايجاد گرد و خاک زياد است وجود اين فاصله می تواند از رسیدن گرد وخاک نفر جلويي به ریه ها جلوگيري کند.
سرعت در شن اسکی در به هم خوردن تعادل و آسیب دیده گی اعضاي بدن مخصوصا زانو، اثر مستقيم دارد؛ بنابراين نبايدسرعت زياد داشته باشيم؛ پوشيدن گتر برزنتي در شن اسکی براي محافظت از کفش و شلوار لازم است.
http://hamrakoo.blogfa.comو با تشکر ازوبلاگ علم کوه

برچسب‌ها: اصول گام برداری


:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

تنفس صحیح در کوهنوردی:

 

تنفس صحیح در کوهنوردی:
 
بهتر است دم از طريق بيني انجام شود زيرا تنفس از دهان باعث خشکي گلو، تشنگي و احيانا سرماخوردگي و عفونت گلو
ميشود؛ ولي در ارتفاعات هنگام دم ميتوان هم از بيني و هم از دهان استفاده نمود )  با نسبت 70 به 30 درصد(؛ چون استفاده
صرف از بيني به رغم مزاياي آن، به دليل حجم هواي ورودي کمتر، گاهي اوقات    امکانپذير نيست.
  • هنگام بازدم بايد هواي درون ريه را محکم از دهان خارج کرد، تا بتوان از حجم هواي مرده داخل ريه تا حد امکان کاست
و هواي پر اکسيژن را جایگزين نمودتعداد دم و بازدم، به عواملي چون ارتفاع، آمادگي جسماني، شيب مسير، طول قد مها
حجم ريوي، ميزان رطوبت هوا و نحوه قرارگيري سر و گردن بستگي دارددر شيب تند و ارتفاع بالا با يک گام دم و با گام
بعدي عمل بازدم را انجام مي دهيم.
باتشکراز همراه کوه

برچسب‌ها:
تنفس در کوهنوردی

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : شنبه 16 ارديبهشت 1391

نقش حیاتی آب در کوهستان

 

نقش حیاتی آب در کوهستان
 
دکتر ابولفضل جوادی
 
کارکردهای آب: بی تردید آب مهم ترین و حیاتی ترین ماده غذایی است. این مایع ترکیبی از اکسیژن و هیدروژن بوده، دارای خواص فیزیکی مهمی همچون گرمای ویژه بالا،دمای تبخیر بالا و حلالیت بالاست.به جرات می توان گفت هضم و جذب تمام مواد غذایی به وجود آب بستگی دارد.آب در بدن ما نقش های مهمی دارد که محافظت از بافت های حیاتی(همچون مغز و نخاع )، و حفظ غلظت طبیعی کانی ها ، حفظ روانی خون کمک به گوارش و جذب غذا ، توزیع مناسب گرما ، دفع مواد زاید ، تنظیم دمای بدن ، کاهش درد و خستگی ماهیچه ای پس از ورزش و دفع سم های ناشی از تمرین از جمله آنهاست.
 
1) دفع آب:
آب حدود چهل درصد از وزن افراد چاق، پنجاه درصد از وزن زنان بزرگسال ، شصت درصد وزن ازمردان بزرگسال و هفتاد درصد وزن از افراد ماهيچه اي را تشكيل مي دهد.تعريق و تنفس از راه هاي مهم دفع آب هستند.تعريق در محيط گرم و تنفس در محيط سرد عامل دفع آب به شمار مي آيد.بخشي از آب بدن نيز همواره از راه ادرار و مدفوع از دست مي رود.غذاهاي سرشار از پروتيين و همچنين مواد ادرارآوري چون الكل وكافئين(چايو و قهوه)نيز موجب اتلاف آب بدن مي شوند.دما،رطوبت محيط و پوشاك ورزشكار از عوامل موثر بر دفع آب هستند.مدت و شدت تمرين نيز بر ميزان اتلاف آب تاثير مي گذارد.ميزان دفع آب در افراد بي تحرك،حدود دو تا سه ليتر در روز است كه ضمن ورزش هاي سنگين(از جمله صعودهاي دشوار)تا حدود ده ليتر نيز مي رسد.
جذب و حفظ آب:
ميزان نياز به آب،به وزن بدن بستگي دارد ولي به طور كلي براي افراد بي تحرك،يك ميلي ليتر آب به ازاي هر كالري دريافتي لازم است.با اين حساب يك زن بالغ متوسط به دو ليتر و يك مرد بالغ متوسط به سه ليتر آب در روز نياز دارد.البته اين ميزان در ضمن ورزش،به شدت افزايش مي يابد.آب مورد نياز در ضمن يك جلسه ورزش متوسط ، به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به سي ميلي ليتر و در ضمن ورزش سنگين به ازاي هر كيلوگرم به چهل ميلي ليتر مي رسد.يعني يك مرد هفتاد كيلويي در ضمن يك جلسه تمرين سنگين به حدود سه ليتر آب نياز دارد.بدن ما آب مورد نياز خود را از راه دريافت آب،مايعات جانشين و غذاها تامين مي كند.خشك ترين غذاها هم مقداري آب دارند(جدول يك)
جدول يك-ميزان آب برخي مواد غذايي رايج در كوه:
 
نام ماده
ميزان آب
كاهو
96درصد
هويج
91درصد
پرتقال
88درصد
سيب
85درصد
سيب زميني
80درصد
موز
76درصد
ذرت
74درصد
پنير
40 درصد
نان
36 درصد
    كيك ساده
32 درصد
كره
16 درصد
آجيل
5 درصد
غلات
4درصد
 
سوختن مواد در بدن نيز موجب توليد مقدار كمي آب مي شود كه آب سوخت و ساز نام دارد.به طور كلي بافت چربي آب كمتر و بافت عضلاني آب بيشتري جذب مي كند.درصد آب در بدن افراد چاق پايين تر و در افراد ماهيچه اي،كاركرد ورزشي بهتر و تحمل و استقامت بيشتري دارند.
ورزشكاران بايد سه تا شش ساعت پيش از ورزش مايعات كافي بنوشند تا در آغاز ورزش،بدنشان آب كافي داشته و در عين حال نياز به دفع ادرار نداشته باشند.البته مصرف نوشيدني هاي كافئين دار(مانند چاي)در اين مرحله مي تواند موجب افزايش دفع ادرار و كم آبي بدن گردد.براي پيشگيري از كم آبي در ضمن ورزش بايد چند نكته مهم توجه كرد:
نوشیدن مکرر آب(یا مایعات جانشین آن) با حجم کم یکی از راه های کلیدی است.بهره گیری از پوشاک مناسب به منظور افزایش تهویه و جلوگیری از تعریق شدید،تنفس از راه بینی جلوگیری از اتلاف آب از طریق باز دم و مصرف قند کافی برای کمک به حفظ اب بدن روش های دیگری هستند که می توان برای جلوگیری از کم آبی بکار گرفت.حداکثر مدت بقا بدون آب در بهترین شرایط یک هفته و در شرایط دشوار فقط چند ساعت است.بنابراین مبالغه نیست که بگوییم(( غذا می توان صعود کرد ولی بدون آب هرگز))
 
 2) پیامدهای کم آبی:
 
افت کارکرد ورزشی،اختلال در توزیع گرما،افزایش بار قلب،افزایش دمای مرکزی بدن و اختلالات کلیوی از پیامدهای کم آبی هستند.شاید مهم ترین پیامد کم آبی بدن،کاهش حجم خون و افزایش غلظت آن باشد.بررسی نشان داده که کاهش آب بدن به میزان 2 درصد می تواند باعث افت محسوس کارایی ورزشکار گردد.البته کم آبی قابل ملاحظه بدن پیامدهای جدی تری دارد که می تواند حتی موجب مرگ ورزشکار شود.در شرایط محیطی دشوار،اتلاف آب بدن می تواند به بیش از دو لیتر در ساعت برسد.در ضمن تعریق علاوه بر آب،عناصری همچون سدیم،کلر،پتاسیم و منیزیم نیز از دست می روند.برای حفظ آب بدن در ضمن ورزش،باید بیش از نیاز ظاهری بدن مایعات مصرف کرد.نگهداری مقداری مایع در معده در طول زمان ورزش موجب افزایش سرعت تخلیه معده می گردد.بهترین روش ان است که بلافاصله پیش از ورزش چهارصد تا ششصد میلی لیتر مایع مصرف کرده سپس هر پانزده دقیقه دویست تا دویست و پنجاه میلی لیتر مایع بنوشیم.
 
3) مایعات جانشین:
ورزشکاران به دلایل گوناگون از مایعات جانشین آب استفاده می کنند.مدت ورزش و شرایط محیطی،از عوامل موثر بر گزینش مایعات جایگزین هستند.اگر فعالیت ورزشی کمتر از یک ساعت طول بکشد،مصرف آب ساده کفایت می کند.در فعالیت های بیش از یک ساعت،مایعات قندی نسبت به آب ساده ارجحیت دارند.در فعالیت های ورزشی بیش از سه ساعت (از جمله کوه نوردی)یا ورزش در محیط بسیار گرم،باید به مایعات قندی مقدار کمی نمک هم افزود.غلظت مناسب قند،چهار تا هشت درصد(چهل تا هشتاد گرم در لیتر) و غلظت مناسب نمک حدود یک گرم در لیتر است.وجودهمزمان قند و نمک در آب،به جذب بهتر و سریع تر آن کمک می کند.فراموش نکنیم که غلظت بالای قند(در مایعات خیلی شیرین)می تواند باعث اختلال در تخلیه معده و تشدید دفع آب از بدن شود که نتیجه آن کم آبی شدید است.به عنوان یک رهنمود عملی می توان چای کم شیرین را برای فصل سرما و شربت های خانگی رقیق را برای فصل گرما پیشنهاد کرد.دوغ رقیق و کم نمک،مایعی مناسب برای فصل گرماست که علاوه بر تامین آب،نمک از دست رفته در اثر تعریق را نیز جبران کرده،حاوی کانی های ضروری و بسیاری از مواد مغذی نیز می باشد.یکی از آثار سودمند ورزش منظم در بلند مدت،افزایش حجم خون است.این افزایش هم گلبول های قرمز(یاخته های خون)و هم پلاسما(پخش مایع خون)را در بر می گیرد.یعنی در ورزشکاران آماده و تمرین کرده،هم ظرفیت انتقال اکسیژن و هم اندوخته آب بدن بالاتر از دیگران است.در پایان یادآور می شود که برای مصرف آب در ضمن ورزش،به هیچ وجه نباید منتظر تشنگی شد زیرا حس تشنگی هنگامی بیدار می شود که درصدقابل توجهی از آب بدن از دست رفته باشد و بدیهی است که آن هنگام برای جبران کم آبی،بسیار دیر است.پس کوهنوردان باید خود را عادت دهند که ضمن تمرینو صعود پی در پی آب یا مایعات جایگزینبنوشند.ضمن کوهنوردی میزان اتلاف آب در اثر تعریق و تنفس به شدت افزایش می یابد و به همین نسبت،باید میزان دریافت مایعات را افزایش داد.سرما نیز میزان دفع ادرار را افزایش می دهد به همین دلیل میزان نیاز به آب در محیط های سرد و مرتفع افزایش می یابد.
 
4) توازن آب:
 
تعریق شدید ضمن ورزش می تواند به اتلاف ملاحظه اب و الکترولیت(یون های محلول در مایعات بدن)وسپس کاهش کارکرد جسمی منتهی شود.پس باید ضمن ورزش و پس از آن،مایعات از دست رفته را جایگزین ساخت.آب تا شصت درصد از توده بدن را تشکیل می دهد.حدود شصت و دو درصد از آب،تام بدن درون یاخته ای و سی و هشت درصد برون یاخته ای(پلاسما،لنف و سایر مایعات بیرون از سلول ها)است.مصرف طبیعی آب از روزی دو و نیم لیتر در زمستان تا سه لیتر در تابستان متغییر است.ضمن ورزش،بدن از راه پوست(تعریق) و از طریق بخار هوای بازدمی (تنفس)،آب از دست می دهد.میزان این اتلاف بسته بهدمای محیط،رطوبت و ارتفاع از نیم تا یک لیتر در نوسان است.در شرایط محیطی حاد،اتلاف مایع می تواند به بیش از دولیتر در ساعت برسد.اگر کم آبی از حد دو درصد وزن بدن فراتر رود،افت آشکاری در کارکرد جسمی فرد دیده می شود.کم آبی شدید بالقوه کشنده است.ورزش کردن در شرایط کم آبی موجب افزایش سریع دمای بدن و گرمازدگی می شود.به عنوان مثال،یک مسابقه ماراتن در دمای بالا ممکن است دوندگان حدود هشت درصد از وزن بدنشان را از دست بدهند که معادل سیزده درصد از آب بدن آنهاست.حتی در رقابت های کوتاهتر، احتمال دو تا چهار درصد کاهش وزن وجود دارد.
 
برای حفظ آب بدن در ورزش،باید بیش از نیاز ظاهری بدن مایعات مصرف کرد.
جایگزین سازی مناسب آب از دست رفته ضمن ورزش و پس از آن،زمانی میسر است که سدیم از دست رفته از طریق عرق نیز جبران شود.نوشیدن آب فراوان با نمک ناچیز می تواند موجب کاهش سدیم پلاسما گردد که پیامد آن گیجی،عدم آگاهی به محیط و حتی تشنج خواهد بود.افزودن قند به نوشیدنی،روشی سودمند برای افزایش انرژی دریافتی است که با حفظ غلظت خون،کارکرد استقامتی را در ورزش سنگین بهبود می بخشد. قند موجود در مایع مصرفی برای تامین آب،می تواند جهت حفظ اندوخته گلیکوژن ماهیچه ها مصرف شود یا هنگامی که گلیکوژن ماهیچه به پایان رسیده است به عنوان گلوکز ذخیره عمل کند.باید ترکیب نوشیدنی را بر پایه اولویت نیاز به انرژی یا آب – بسته به مدت و شدت ورزش و شرایط محیط تغییر داد.البته این موضوع از سوی دیگر به ویژگی های فردی ورزشکار بستگی دارد.ایجاد الگویی برای مصرف مایعات باید بخشی از روند آموزش ورزشکار باشد.این آموزش به هر ورزشکار اجازه میدهد تا راهبردشخصی خود را برای تامین مایعات پیدا کرده،به احساس وجود مایع در معده خویش عادت نماید این موضوع به ویژه برای ورزشکارانی مهم است که در آب و هوای سرد زندگی و تمرین کرده اند و قادر نیستند مایع اضافی مورد نیاز به هنگام تمرین و رقابت درآب و هوای گرم را تامین نمایند.مایعات قندی جایگزین باید پنج تا هشت درصد قند با شاخص قند متوسط تا بالا داشته باشند.برای تعیین درصد قند یک نوشیدنی،مقدار قند بر حسب گرم به حجم مایع بر حسب میلی لیتر تقسیم و حاصل آن در عدد صد ضرب می شود.بهترین روش تامین آب کافی،مصرف چهارصد تا ششصد میلی لیتر بلافاصله پیش از ورزش و سپس دویست تا دویست و پنجاه میلی لیتر به فواصل پانزده دقیقه ای در ضمن ورزش – بسته به ویژگی های فردی ورزشکار و شرایط آب و هوای – است.بهترین معیار تشخیص کافی بودن آب بدن نیز،حجم و رنگ ادرار است.دفع حداقل یک لیتر ادرار روشن و رقیق در شبانه روز،نشانه وجود آب کافی در بدن است.
 
5) پر آب سازی:
 
یکی از روش های پیشگیری از کم آبی ضمن ورزش،پر آب سازی است.به این صورت که با مصرف پی در پی مقادیر کم آب(صد تا دویست میلی لیتر در هر پنج دقیقه)می توان بدون افزایش سرعت تخلیه معده و ایجاد اختلالات گوارشی،میزان آب بدن را برای آغاز فعالیت بالا برد.برای جلوگیری از دفع کلیوی آب بهتر است از مایعات جایگزین آب با مقادیر مناسب قند و نمک استفاده کنیم زیرا بخش قابل توجهی از آب ساده مصرفی، از راه ادرار تلف می شود.علت افزایش جذب آب از طریق مصرف محلولهای قندی – نمکی ،وجود گلوکز و سدیم در این محلولها و نقش این دو ماده در افزایش جذب و نگهداری آب در بدن است.در صعودهای چند روزه نمی توان همه آب مورد نیاز را با خود برد.پس از فراهم کردن آب از محیط ،گریز ناپذیر است.جوشاندن آب ،یکی از بهترین راههای گند زدایی آن است.البته باید بدانیم که در ارتفاعات،آب در دمای پایین تری بجوش می آید.پس باید آن را مدت بیشتری بجوشانیم.از ترکیبات ید و کلر نیز می توان برای گند زدایی آن استفاده کرد.برفی که آب می کنیم آب تقریبا خالص است که دستگاه گوارش ما به آن عادت ندارد و موجب اختلالات گوارشی می گردد. به همین دلیل باید به آن کمی قند و مقدار ناچیزی نمک بیافزاییم.
 
6) معایب نوشابه والکل:
 
نوشابه های موجود در بازار برای جبران آب از دست رفته بدن،گزینه های مناسبی نیستند زیرا اولا میزان قند آنها بالاتر از محدوده مطلوب است.دوم اینکه قند موجود در این گونه نوشابه ها معمولا از نوع نامناسب(ساکاروز یا فروکتوز)است.از این گذشته،نوشابه های موجود عموما درارای کربنات هستند که در معده تبدیل به دی اکسید کربن می شود و نفخ و اختلالات گوارشی پدید می آورد.کافین موجود در نوشابه ها نیز ماده ای ادرار آور است که می تواند موجب افزایش اتلاف آب گردد.ثابت شده که مصرف الکل در ضمن کوهنوردی یا پیش از آن – حتی شب پیش از صعودکارایی ورزشی را کاهش می دهد.کاهش سطح هوشیاری ناشی از مصرف الکل نیز برای کوهنوردان خطرناک است.اثر ادرار اور الکل، کوهنورد را در معرض خطر کم آبی بدن و پیامدهای آن قرار می دهد.باز شدن رگهای سطحی بدن در اثر نوشیدن الکل،کوهنورد را در محیط سرد در معرض خطر افت دما قرار می دهد.الکل در روند رهایش گلوکز از کبد نیز اختلال ایجاد می کند و موجب کاهش سطح گلوکز خون می شود.مصرف بلند مدت الکل موجب پیدایش سوء تغذیه برخی ویتامین ها و مواد کانی مانند تیامین،پیریدوکسین و کلسیم می شود.
 
7) خلاصه :
 
آب، حیاطی ترین ماده غذایی است که در بدن ما نقشهای مهمی ایفا می کند.تعریق و تنفس از راه های مهم اتلاف آب در بدن ما هستند.تعریق شدید ضمن ورزش موجب اتلاف قابل ملاحظه آب و الکترولیت های محلول در آن گردیده ظرفیت کارکرد جسمی را کاهش می دهد.دما و رطوبت محیط،پوشاک ورزشکار و همچنین مدت و شدت ورزش ازعوامل موثر بر دفع آب هستند.اتلاف آب در صعودهای سنگین، به ده لیتر در روز هم می رسد.برای حفظ کارایی و پیشگیری از خطرات کم آبی،ورزشکار باید آب و برخی الکترولیت ها را در ضمن تمرین و رقابت جایگزین نماید.جایگزی سازی آب و الکترولیت،در ضمن ورزش بلند مدت در شرایط محیطی گرم و مرطوب و نیز در دوره باز یافت اهمیت ویژه ای دارد. در فعالیت های ورزشی بلند مدت (مانند کوه نوردی)باید از آب حاوی قند و نمک استفاده کرد تا ضمن حفظ اندوخته قند بدن، سدیم از دست رفته در ضمن تعریق نیز جبران گردد.غلظت مناسب قند حدود پنج درصد و غلظت مناسب نمک، حدود یک در هزار است.برای نوشیدن آب،نباید منتظر تشنگی شد بهتر است هر نیم ساعت بسته به شرایط از نصف لیوان تا دو لیوان آب یا مایعات جانشین بنوشیم.نوشابه ها و آب میوه های بازاری که قند زیادی دارند،برای مصرف در ضمن ورزش یا پیش از آن مناسب نیستند و باید با افزودن مقداری آب، رقیق شوند.کربنات و کافین نیز از مواد زیان آور نوشابه ها هستند.مصرف الکل،به دلایل پر شمار ب رای کوهنوردان زیانبار است و پیامدهای زود رس و دیر رس دارد.
 
 منبع :جوادی ابوالفضل،(تغذیه در کوهستان،از الفبا تا هیمالیا)
 
 
 

 



:: موضوعات مرتبط: آموزش، ،

نویسنده : علی عسگری تاریخ : جمعه 15 ارديبهشت 1391



تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به کوهستان الهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجه مي باشد.